CAT Walks PIG (B) Roots Missy Sippy Gent (02-03-2023) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photogrphy info club: Missy Sippy info band: CAT walks PIG © Rootsville 2023

Nog maar net enkele dagen geleden dat ik een voet had gezet in de Missy Sippy en kijk, daar was ik weer. Ditmaal voor het optreden van Cat Walks Pig. Mij totaal onbekende band, maar met zo’n naam kon het alleszins niet misgaan dacht ik zo. Trouwens het was niet de eerste maal dat ik daar in Gent een totaal onbekende band zag met een ontzetten leuke naam, denk maar ooit aan het optreden van 'Old Baby Makerel', en ik ben nooit ontgoocheld huiswaarts gekeerd. Deze keer echter was ik er een beetje aan voor de moeite. Niet slecht, zeker niet, maar ik kreeg het er warm noch koud van.

Gerijpt droesem uit een aantal decennia “playing on the wild side”, zo wordt de band een beetje omschreven. Een band die plezier maakt met meerstemmige melodieën uit rockabilly, swing, rhythm and rock, dat moest wel klinken.

Ilse Heip zingt en drumt, gesteund door Mieke Vergote op bas en backings, Patricia Pede op gitaar en girlpower vocals en Lieven De Clercq op leadgitaar. Benieuwd naar het live resultaat. Het minste dat er kan gezegd worden is dat er een pak meer volk was dan vorige dinsdag. De Missy Sippy zat afgeladen vol. Zo te zien met veel familieleden, vrienden en kennisen, maar who cares?, spelen voor een volle kroeg is toch zo veel leuker.

Het concert werd door Lieven al fluitend ingezet terwijl de dames acapella hun ding deden in de kroeg alvorens het podium te beklimmen en dit met een wel heel fijne versie van ‘In Hell I’ll Be In Good Company’ van The Death South. Dit kondigde zich alvast goed aan. Er werd vervolgd met ‘She’s Fallen In Love’ en ‘Gasoline’ van Halsey. Met ‘Bad Things’ kregen werd er eentje van Jace Everett. Tot hier vond ik het best ok. Het viertal deed zijn best maar kreeg niet echt het vuur in de pan. Vooral de meerstemmigheid van de dames kon mij wel bekoren.

Hun muziek is moeilijk in een vakje te stoppen. Veel swing, rockabilly of andere vond ik er echt niet in terug, het neigde vooral naar hedendaagse rock en zo kabbelde het voor mij richting pauze met onderweg nog ‘Sleepwalking’ en Shania Twain’s ‘I’m Gonna Getcha Good’. Ondertussen was het pokkenwarm geworden en een frisse neus halen deed meer dan deugd.

Na een kleine pauze maakten wij ons op voor deel twee en persoonlijk hoopte ik op wat muzikale beterschap. Dat was er alvast van in het begin toen er ode werd gebracht aan Tiny Legs Tim met ‘Going Down South’ van R.L.Burnside gevolgd door een fijne versie van ‘I Can Dance’ en ‘Big Bad Handsome Man’ van Imelda May. Dit begon er zowaar op te trekken. Persoonlijk vond ik dit al stukken beter dan in het eerste deel, maar dat is kwestie van smaak natuurlijk.

En het viertal ging verder op dit élan met ‘Things You Make Me Do’, ‘Things 4ever More’ of Can’t Let Go’, waarmee we ondertussen aan het einde van deze gig kwamen dat werd afgesloten door ‘Pass That Bottle’. Een beetje gemengde gevoelens wat betreft dit optreden. Vier enthousiaste muzikanten die duidelijk meer dan hun best deden. Slecht? Zeker niet , maar niet echt mijn ding en ze kregen mij niet echt mee. Ook niet echt in een vakje te stoppen maar gelukkig was, voor mij althans, het tweede deel veel beter en kon ik toch met een redelijk goed gevoel huiswaarts keren.

Marcel